Dün evle ilgili işlerin çoğunu yapınca bugün rahat geçti diyebilirim. Alışveriş yok, temizlik yok; sadece günlük yemek ve ortalık toplama, ufak tefek temizlikler o kadar. A tabi bir de çamaşır elbette, her gün biriktirmeden bir makine.
Çocuklara ayırdığımız günlük ekran süresi var. Kahvaltıdan sonra genelde ilk onu yapmak istiyorlar çünkü bir önceki günden sonra özlemiş ve sabırsızlanmış oluyorlar. Onlar ekran sürelerini harcarken ben de geçen hafta daha ortalık sakinken başladığım eğitim videolarından birini çalıştım. Yeni bir programlama dili öğrenmeye karar verdim ve youtube’da her biri 15-20 dakikalık olan dersler var. Her gün olmasa da haftada 3-4 ders bitirebilirim. Bu hedefimi yaptığım için midir, yoksa nispeten daha iyi uyuduğum için midir bilmiyorum, bu gün biraz daha pozitif bakıyorum. Tabi rakamlar hızla artıyor, son resmi vaka sayımız 1705. Bakalım neler olacak.
Dün hollanda başbakanı açıklama yaptı ve seçtikleri planın olası üç ihtimalden (serbest, karantina, sosyal izolasyon) sosyal izolasyon olduğunu duyurdu. Tabi sonrasında millet aman da bizi umursamıyorlar diye ayaklandı. Fakat bundan daha iyi ne yapılabilir, kimse söylemiyor ve üstelik başka ihtimal de yok. İhtimallerin içinde (tabi ki insan beyninin kurgulayabildiği ihtimallerden bahsediyorum) en makul olanını seçtiler. Diğer yandan hiç öngöremediğimiz olumlu (veya olumsuz ) gelişmeler de olabilir.
Çocuklar bu günlerde bol bol lego oynuyorlar. Tabi ki günlük programımızı da tamamladık. Kızımla ev ödevi yapmak gibi şeyleri ilk defa tecrübe ediyoruz. Biraz çatışmalarımız olmadı değil ama aştık çok şükür. Bu süreçte çocukların arasındaki ilişki de gözle görülür ölçüde gelişiyor. Önceden bol kavga ağırlıklı olan ilişkileri biraz ılımlı olmaya başladı. Geçtiğimiz cuma okula gitmemişlerdi ilk defa ve aman yarabbi, bütün gün bağırmaları dinmemişti. Tehdit ve korkutma gibi davranışlardan hep kaçınırım ama başka çarem kalmamıştı, tehdit ettim. Hollanda’da çocuklarına yeterli bakımı veremeyen ailelerin çocukları alınıp başka ailelere veriliyor diye bir söylenti var (ne kadar doğru bilmiyorum). Bunu anlattım, sürekli kavga ederseniz, bizim size iyi bakmadığımızı düşünürler ve alırlar, başka evlerde başka kişilerle yaşamak ister misiniz? dedim. Birlikte yaşamayı öğrenmekten başka çareniz yok. Korktular. Tabi sonra asla izin vermeyeceğimi, onları asla bırakmayacağımı falan söyledim. O gün bu gün iyi gidiyor ilişkileri. Ama asıl iyi gelen bence birlikte daha çok zaman geçirmemiz.
Bu gün öğlen açık havada gezinti yaptık, ardından biraz çalışma ve oyun. Bir de elişi çalışması olarak, geçen hafta ormandan topladığımız dalları boyadık. Bunları iplere asıp bir çeşit süs yapmak istiyorum.
Sonra eşim aşağı indi (üst katta evden çalışıyor), onlar oynarken yemeği hazırladım ve yedik. Biraz sonra uyku öncesi rutinlerimize girişeceğiz ve günü bitireceğiz inşallah.
Yarın ola hayrola.
Çocuklara ayırdığımız günlük ekran süresi var. Kahvaltıdan sonra genelde ilk onu yapmak istiyorlar çünkü bir önceki günden sonra özlemiş ve sabırsızlanmış oluyorlar. Onlar ekran sürelerini harcarken ben de geçen hafta daha ortalık sakinken başladığım eğitim videolarından birini çalıştım. Yeni bir programlama dili öğrenmeye karar verdim ve youtube’da her biri 15-20 dakikalık olan dersler var. Her gün olmasa da haftada 3-4 ders bitirebilirim. Bu hedefimi yaptığım için midir, yoksa nispeten daha iyi uyuduğum için midir bilmiyorum, bu gün biraz daha pozitif bakıyorum. Tabi rakamlar hızla artıyor, son resmi vaka sayımız 1705. Bakalım neler olacak.
Dün hollanda başbakanı açıklama yaptı ve seçtikleri planın olası üç ihtimalden (serbest, karantina, sosyal izolasyon) sosyal izolasyon olduğunu duyurdu. Tabi sonrasında millet aman da bizi umursamıyorlar diye ayaklandı. Fakat bundan daha iyi ne yapılabilir, kimse söylemiyor ve üstelik başka ihtimal de yok. İhtimallerin içinde (tabi ki insan beyninin kurgulayabildiği ihtimallerden bahsediyorum) en makul olanını seçtiler. Diğer yandan hiç öngöremediğimiz olumlu (veya olumsuz ) gelişmeler de olabilir.
Çocuklar bu günlerde bol bol lego oynuyorlar. Tabi ki günlük programımızı da tamamladık. Kızımla ev ödevi yapmak gibi şeyleri ilk defa tecrübe ediyoruz. Biraz çatışmalarımız olmadı değil ama aştık çok şükür. Bu süreçte çocukların arasındaki ilişki de gözle görülür ölçüde gelişiyor. Önceden bol kavga ağırlıklı olan ilişkileri biraz ılımlı olmaya başladı. Geçtiğimiz cuma okula gitmemişlerdi ilk defa ve aman yarabbi, bütün gün bağırmaları dinmemişti. Tehdit ve korkutma gibi davranışlardan hep kaçınırım ama başka çarem kalmamıştı, tehdit ettim. Hollanda’da çocuklarına yeterli bakımı veremeyen ailelerin çocukları alınıp başka ailelere veriliyor diye bir söylenti var (ne kadar doğru bilmiyorum). Bunu anlattım, sürekli kavga ederseniz, bizim size iyi bakmadığımızı düşünürler ve alırlar, başka evlerde başka kişilerle yaşamak ister misiniz? dedim. Birlikte yaşamayı öğrenmekten başka çareniz yok. Korktular. Tabi sonra asla izin vermeyeceğimi, onları asla bırakmayacağımı falan söyledim. O gün bu gün iyi gidiyor ilişkileri. Ama asıl iyi gelen bence birlikte daha çok zaman geçirmemiz.
Bu gün öğlen açık havada gezinti yaptık, ardından biraz çalışma ve oyun. Bir de elişi çalışması olarak, geçen hafta ormandan topladığımız dalları boyadık. Bunları iplere asıp bir çeşit süs yapmak istiyorum.
Sonra eşim aşağı indi (üst katta evden çalışıyor), onlar oynarken yemeği hazırladım ve yedik. Biraz sonra uyku öncesi rutinlerimize girişeceğiz ve günü bitireceğiz inşallah.
Yarın ola hayrola.
